Güneşi ve Ay’ı kıskanmak
Sabah erken saatlerde uyandım, büyüsünü bozmadan sessizliğini dinledim gökyüzünün… Güneş yüzünü yavaş yavaş göstermeye başladı. Yeryüzünde ondan bir tane vardı. Ne büyük bir ayrıcalıktı bu ona. Tekti ama herkesin onu gökyüzünde görmek istediğini çok iyi biliyordu. Bu yüzden pek bir gururluydu bugün… Ne çok kıskandım onun yeryüzünü aydınlatışını, insanların ona olan sevgisini… Kuşların sesleri duyuldu, ne kadar neşeli cıvıldıyorlardı. Bir kuş sürüsü geldi güneşle ısınmaya, dans ettiler güneşin etrafında, kendi dillerinde söyledikleri şarkılarıyla… Ne çok kıskandım onların birbirleri ile anlaşmalarını, hiçbirinin yalnız olmamasını… İki sevgili geçti el ele yanımdan, nasılda tutmuş ellerini bırakmamacasına, ne hoş bakışmalardı onlar öyle, yüzlerinde aşkın verdiği bir mutluluk okunuyordu, yan yana olmalarının tadını çıkartıyorlardı… Sanırım ben onları da kıskandım, onlar yan yana gezerken ben tektim, yapayalnız yürüyordum y