Sosyomavi

Bakmaya doyamadığın, bakarken engin denizlere daldığın gözlerimi getirdim sana… Hayallerimi dinlerdin ya bıkmadan, usanmadan… Bu sefer sırf ikimizin olduğu hayalleri aldım yanıma… Hiç bitmeyen senin de bitmesini istemediğin umutlarımı getirdim sana… Başkası dokunduğunda içinin yandığı ellerimi getirdim sana… Ürkek dokunduğun saçlarımı getirdim sana… Severdin ya, mutlu olurdun ya her gördüğünde işte bu yüzden masum gülüşümü getirdim sana…  Haydi, bırak tüm bunları! En önemlisi beni getirdim, kendimi getirdim sana… Derdin ya bir gün bana gel ve kal diye, geldim işte… Sarıl bana tüm özlemlerin, sonsuz sevginle sarıl ki! Senden gitmek mümkün olmasın… Gülten Taşkın Fotoğraf: deviantART

Hani bazen olur ya içiniz sıkılır, kimseyle konuşmak istemezsiniz. Nefes almak bile zor gelir. Çoğu zaman sebebini bile bilmezsiniz. Etrafınızda olan herkesi unutursunuz. Boşlukta kalmışsınızdır, sanki uçurumun kenarındasınızdır. Ölüm ensenizde nefesiniz kadar yakındır… Hiç umudunuzun kalmadığı anlar olur. Ölümü bile düşünürsünüz. Hatta hayatınıza son vermeye bile kalkışırsınız… Fakat öyle bir kapı açılır ki, en ummadığınız anda sizi yeniden hayata bağlar. Yeni umutlar ekler. Gözlerinizin parlamasına, nefes almanıza yardımcı olur… Aslında hayat hep sürprizlerle dolu değil mi? Bütün sürprizlerini de umudumuzun kalmadığı anda sunmaz mı bizlere? Çoğu zaman yitiriyorum tüm umutlarımı, hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum, gereksiz olduğum kanısına varıyorum. Fakat Yaradan geliyor aklıma. Var olmam gerekiyormuş ki bu hayatta var etmiş beni, bizleri… Her şeye rağmen umutlarımız tükenmesin istiyorum… Tüm hayal kırıklıkları en ufak

Fotoğraf: Google Hiç yapmadığım bir şeyi yapacağım izlediğim ‘Kelebeğin Rüyası’ filmi hakkında ki görüşlerimi aktaracağım sizlere. Bakalım neler çıkacak… Adı gibi rüya gibi bir filmdi… Film başlarken “hadi canım bu kadar monoton ve sıkıcı mı devam edecek?” dedirten sahneler film ilerledikçe karakterlerin gerçekliği, iyi oyunculuğu ve kullanılan ince espriler ile sizi alıp götürecek 1940’lı yıllara… Sanata gönül vermiş iki gencin karşılarına çıkan engellere rağmen hedeflerinden, hayallerinden vazgeçmemesi sizin de hayallerinize sıkı sıkıya sarılmanıza sebep olabilir! Aşkın saf halini, fedakârlıklarını bu filmde görebilirsiniz. Hayatın ne kadar acımasız olduğunu, ince hastalığın insan ayrımına yol açtığını, zenginin fakiri nasıl hor gördüğünü hoş ve naif bir şekilde dile getiren bir filmle karşı karşıya kalacaksınız… Duygusal bir yapınızda varsa çoğu sahnede gözyaşlarınız eşlik edecek Muzaffer ve Rüştü’nün acılarına

Soğuk bir şubat günüydü. Kaldırıma çökmüş, gözlerinden yaşlar boşalan, hıçkırıkları ile geçenleri kendine baktıran bir adam oturuyordu… Biraz çekinerek gittim yanına, dokundum omzuna “neyiniz var?” dedim. Islak gözlerini çevirdi gözlerime, rengini denizlerden almış olan gözleri kanla kaplanmıştı. Göz bebekleri titriyordu. Hıçkırıkları hiç kesilmeyecek diye korkmaya başlamıştım ki! Sustu bir anda... Koluna girdim. Soğuk taştan kaldırdım onu. Yavaş yavaş yürüyerek evine kadar eşlik ettim. Yol boyu sessizdi, sokağı inleten hıçkırıkları kesilmişti. Daha sakin görünüyordu. Evinin kapısına geldik.  “Siz biraz dinlenin. Ben size çay hazırlayıp geliyorum. Hem çay içerken ısınır, hem de bu gözyaşlarınızın sebebini anlatırsınız belki” dedim. Mutfağa gittim. Uzun bir süre daha sessiz kalmayı tercih etti. Çayını getirdim uzattım, elleri titriyordu bardağa uzanırken. “Sigaraya ihtiyacım var” dedi kısık sesle. “Ben kullanmam, alıp gelebilirim” dedim. Televizyonun altındaki

Bugün günlerden Pazar… Bugün günlerden sen… Bugün günlerden ben… Bugün günlerden bizdi eskiden… Bugün günlerden aşktı evvelden… Şimdilerde sade bir yalnızlık… Gülten Taşkın Fotoğraf: deviantART

Başbakan karısı için o benden önce ölmesin demiş. Biri de bir zamanlar benim için diyordu… Ben senden önce öleyim, Allah senin ölümünün acısını yaşatmasın.  Benim ömrümden alıp Senin ömrüne eklesin derdi hep… Meğer yalanmış hepsi, boşmuş sözleri… Gülten Taşkın Fotoğraf: deviantart