Kardeş Dediklerim



Kardeş sevgisi bir başkaydı. Hele benim için daha bir başka. Çocukken hep ağlardım neden benim kardeşim yok diye.

Sırf bu yüzden hayata 1-0 yenik başlamıştım.
Yol arkadaşım, sırdaşım, en yakın arkadaşım, ablam, abim diyebileceğim biri yoktu.

Belki de bu yüzden  arkadaşlarımın çoğunu kardeşim saydım. Türlü fedakarlıklar yaptım. En çokta mutlu olmaları için çabaladım ve istedim ki onlar benim olmayan kardeşim olsunlar.

Doğacak çocuklarımın öz olmasa da teyzesi, dayısı olsun istedim.

Fakat dostluklar tek taraflı çaba ile yürümüyor. Bunu zamanla çok iyi anladım.

İnsanlar varmak istedikleri yere varınca, kavuşmak istedikleri hayata kavuşunca sizinle işi bitiyor. Ne kardeş dedikleriniz kalıyor çevreniz de ne de dostum sandıklarımız.

Ne halinizi hatırınızı soruyorlar.  Ne de halinizden anlıyorlar. Hatta bir çoğu çevrenizdeki yıllanmış şarap misali olan arkadaşlarınızı da çalıp gidiyor.

Bazı dostlarınızı da eliniz de olmayan sebeplerden dolayı kaybediyor sunuz.

Yani anlayacağınız çevrenizdeki can ciğer bildiklerinize güvenmeyin hepsi gidecek bir gün.

Ve siz siz olun evlatlarınızı tek çocuk bırakmayın.

Ölene kadar kardeş sevgisi ile yanmasın yürekleri. Çocuklarınızla yeni bir aile kurun. Hala, teyze, dayı, amca hepsi olsun içinde....


Hoşçakalın.


Gülten Taşkın Zanbak


Fotoğraf: pixabay

Yorumlar

Adsız dedi ki…
ÇOK BEĞENDİM ÇOK HOŞUMA GİTTİ YAZIN KIZIM
ALLAH HEPSİ SANA NASİB ETSİN MEVLAM

(HAMİDE TAŞKIN)

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bugün Günlerden Hasret

Gelenler ve Gidenler

Anneysen Eğer