Tükenmesin Umutlarımız…
Hani bazen olur ya içiniz sıkılır, kimseyle konuşmak istemezsiniz. Nefes almak bile zor gelir. Çoğu zaman sebebini bile bilmezsiniz. Etrafınızda olan herkesi unutursunuz. Boşlukta kalmışsınızdır,
sanki uçurumun kenarındasınızdır. Ölüm ensenizde nefesiniz kadar yakındır…
Hiç umudunuzun kalmadığı anlar olur. Ölümü bile düşünürsünüz. Hatta hayatınıza son vermeye bile kalkışırsınız…
Fakat öyle bir kapı açılır ki, en ummadığınız anda sizi yeniden hayata bağlar. Yeni umutlar ekler. Gözlerinizin parlamasına, nefes almanıza yardımcı olur…
Aslında hayat hep sürprizlerle dolu değil mi? Bütün sürprizlerini de umudumuzun kalmadığı anda sunmaz mı bizlere?
Çoğu zaman yitiriyorum tüm umutlarımı, hayatın anlamsız olduğunu düşünüyorum, gereksiz olduğum kanısına varıyorum. Fakat Yaradan geliyor aklıma. Var olmam gerekiyormuş ki bu hayatta var
etmiş beni, bizleri…
Her şeye rağmen umutlarımız tükenmesin istiyorum…
Tüm hayal kırıklıkları en ufak sınavlarımız bu hayat için. En büyük sınavlarımız ibadetlerimiz öyle değil mi?
İşe güce daldık beş vakit namazımızı unuttuk. Narin yüreklerimizin acılara direnme gücü kalmadı çünkü biz onu güçlendiren ruhumuzu beslemeyi bilemedik…
Her şerde hayır aramamız gerekmez mi? Her hata olgunlaşmamız için bir sebeptir aslında…
Hayata gelmemiz bile bir şans eseri. Ya hiç göremeseydik bu dünyayı?
Bazen insanları da anlamıyorum. Eski dostlarını yenileri görünce unutup, yenilerine daha da değer veriyor olmaları şaşırtıyor beni…
Diyorum bu da bir imtihan, sabır lazım her dert için sabır…
Rabbim sabrımızı versin. Bizi çaresiz, umutsuz, ışıksız bırakmasın….
Gülten
Taşkın
Fotoğraf: deviantART
Yorumlar