Suskunluğa Hapis




Bazen sadece anlaşılmak ister insan. Kaygılarını, korkularını giderecek sözler duymak ister.

Duymak istediklerini duymadıkça hırçınlaşır. Kendini de etrafındakileri de kırar geçer.

Endişeleri arttıkça artar. Kendi kendine konuşmaya, sessizleşmeye başlar.

Bilir ki konuşmak onu ve sevdiği insanı yaralar, bu yüzden susar. Konuşmak yerine susarak anlaşılmak ister..

İşte böyledir bazı insanlar. Susarlar. Meraklarını, kaygılarını, korkularını hapsederler beyinlerinin içine. Sorularının cevaplarını kendi kendilerine verirler. Daha fazla yaralanmamak yaralamamak için susarlar.

Gökyüzü ile konuşur, bulutlara fısıldarlar içlerindeki yangını. Susan insanların yangınlarına, sessiz çığlıklarına sebep olmayın. Konuşarak anlaşılmak varken susmaya hapsolmayın. Susan insanlar kendilerini yalnızlığa hapseder, unutmayın...



Cihan bağında ey akıl budur makbul-i ins ü cin.
Ne kimse senden incinsin ne sen kimseden incin. 

Erzurumlu İbrahim Hakkı Hz.



Gülten Taşkın Zanbak





Fotoğraf: Gökhan Türkben

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bugün Günlerden Hasret

Anneysen Eğer

Bahtımız Güzel Olsun