Tabi ki Korkmuyorum!
Çevremdeki herkes kavilleşmiş gibi hep bir ağızdan "Aaa günlerce yalnız kalmaktan korkmuyor musun?" diye soruyor ısrarla. Bense "Hayır korkmuyorum neden korkayım?" demekten usandım.
Ben korktuğumu daha kendime bile itiraf edemezken başkasına nasıl söylerim?
Evde günlerce tek başına kalan sadece ben değilim sonuçta. Hem ben bir anneyim, korkmak gibi bir lüksüm olamaz.
Korkmuyorum, o yüzden tüm ışıkları yakıyorum.
Korkmuyorum, bu yüzden sabahlara kadar telefonla oyunlar oynuyor yazılar yazıyorum.
Korkmuyorum, o yüzden elektrikler gündüz kesilsin gece kesilmesin diye dualar ediyorum.
Korkmuyorum, duyduğum en ufak bir takırtıda kalbim deli gibi çarpıyor sadece.
Korkmuyorum, çünkü biliyorum ki korkmam kimsenin umurunda değil.
Korkmuyorum, çünkü korkuyorum dediğimde bana sarılacak, korkma diyecek kimsem yok yanımda.
Korkmuyorum, bu yüzden uykusuz gözlerle dolanıyorum.
Korkmuyorum çünkü bir kez korkarsam, bir kez korkuyorum dersem korkular yerleşir beynime.
Korkmuyorum, çünkü vatanı için görev yapan şahane bir adamın karısıyım. Polis eşi demek cesaret demektir diyorum kendi kendime. Tüm korkularımı kovuyorum gücüm yettiğince.
Korkmuyorum, çünkü yaradan duyuyor sessiz sesimi. Darda bırakmıyor çaresiz benliğimi.
Korkmuyorum, çünkü duaların gücüne inanıyorum. Rabbim koruyor, duyuyor yüreğimin çaresizliğini....
Rabbim kimsenin cesaretini kırmasın. Korktuklarını yaşatmasın...
Bir dahaki yazıda görüşmek üzere. Hoşça kalın.
Gülten Taşkın Zanbak
Fotoğraf: Gülten Taşkın Zanbak
Yorumlar