Dünya Fazla Dönme Dolap
Bazen düşünüyorum da ne gereksiz bir kalabalık var etrafta… Sessiz sessiz konuşuyorum içimden…
“Ey insan kılığına girmiş kuru kalabalık... Günah olmasa bir kibrit atsam yaksam yok etsem sizi... Dünya’yı kurtarsam fazlalıklardan…” diyorum. Ne sesimi duyan var ne de cevap veren…
Dünya fazla dönme dolap, kasıyor beni bu hali…
Muhtemelen sizi de kasıyordur, ruhunuz bunalıyordur, sokakta yürümekten nefret ettiğiniz günler çoğunluktadır…
Belki de hiç şikâyetçi değilsiniz bu durumdan…
İnsanlar özünden uzaklaşmış, sevgiden yoksun, saygıdan eser kalmamış… Gençler saygı yoksulu olmuşlar…
Bu devirde büyüklere hürmet kalmamış, ya bizden sonra gelecek nesil nasıl olur? Biz böyleysek onları düşünemiyorum bile…
Kimi dost bilsek kuyumuzu kazar olmuş fani dünyada, yedi kat elden zarar gelir derken canımız bildiklerimizden zarar görmüşüz…
Herkes mi bu kadar hain?
İnsanların, kardeş dediklerimizin kalleşlik mi işlemiş ruhlarına?
Nerede kalmış insanlık? Nerede kalmış saygı?
Kimi yürekten sevsek hainlik eder olmuş, elinin tersi ile iter olmuş ona sunulan sevgileri…
Sahte sevgilere ne çok alışmış yürekleri, gerçek sevdaların tadını unutmuş dudakları…
Herkesin sevdası olanları takar olmuşlar kollarına, emanet yaşar olmuşlar aşkı…
Bir güne inmiş sevdaların süresi…
Dillerde kalmış masalsı sevdalar, imrenilecek aşk kalmamış bu devirde. İnsanlar bozulmuş, yanında aşkı bozmuşlar, sevdayı da bitirmişler…
Nerede o eski aşklar, ömürlük sevdalar, ölümün bile ayıramadığı beraberlikler?
Kalabalığı beni kasıyor artık…
Derinlerdeyim bu aralar. İrdeler oldum her şeyi, insanları gözlemler oldum; yeri geldi nefret ettim gördüklerimden, yeri geldi gıpta ettim şahit olduklarıma…
Gıpta edilecek sevda ve insanlarla karşılaşmak dileği ile…
Gülten Taşkın
Fotoğraf: deviantart
Yorumlar