Seni Seviyorum!
Ne kadar anlamlı, sıcak bir kelime öyle değil mi?
En son ne zaman kullandınız bu kelimeyi? Kime söylediniz? Neden söylediniz?
Ben uzun zamandır hiç kimseye söylemediğimi fark ettim geçen gün, bir anda geldi dilime döküldü parmaklarımdan yazılarıma harf harf, içim acıdı masumiyeti karşısında…
Oysa ne kadar basite indirgemiştik biz onu, çoğu sakız etmişti ağzına, her önüne gelene söyler olmuştu; fakat bazıları vardı ki benim gibi, söylemezdi öyle kolay kolay kimseye, çıkmazdı her zaman ağızdan bu kelime…
Söylenen özel olmalıydı, bu kelimenin masumiyetine yakışmalı, ona söylendiği zaman anlam katmalıydı, kaldı mı masumlar?
Herkes üçkâğıtçı olmuş, gönül hırsızı olmuş, her gün farklı çiçeklerden bal alır olmuş, düzen bozulmuş; sevgi, aşk, aşkın masumiyeti kalmamış kimsede, yalan olmuş tüm sevgiler zaman geçtikçe…
Yazık bize, yazık bizlere, sevgiyi hafife indirenlere yazık, kimseye inanmayıp sevgisiz kalanlara yazık, ömrünü yalnız geçirenlere yazık…
Nerede kaldı örfümüz, adetimiz nerede kaldı eski aşklar, dillerden dillere dolanan sevdalar?
“Seni seviyorum” dediğinde kekeleyenler, heyecanından söyleyemeyenler kaldı mı bu devirde?
Sevdiğinden bu sözü duyduğunda hiç şüphesiz inananlar var mı hala?
Kim “seni seviyorum” dese inanasım gelmiyor artık, sahtelik var bakışında, dudakları söylüyor fakat ya gözleri ?O başka alemlerde sanki…
Ne kadar sürer bu sevgisiz yaşam? Sahte sevgilerle, günlük aşklarla dolu hayat?
Elbet sıkılırsınız siz de daldan dala konmaktan, öyle bir dal gelir bulur ki sizi takılırsınız ona, ne uzaklaşabilirsiniz ne de onsuz yaşayabilirsiniz!
Gerçek sevenler bulsun hepimizi…
Gerçek aşklar…
Yürekten “seni seviyorum” diyenler gelsin kapımıza…
Gülten Taşkın
En son ne zaman kullandınız bu kelimeyi? Kime söylediniz? Neden söylediniz?
Ben uzun zamandır hiç kimseye söylemediğimi fark ettim geçen gün, bir anda geldi dilime döküldü parmaklarımdan yazılarıma harf harf, içim acıdı masumiyeti karşısında…
Oysa ne kadar basite indirgemiştik biz onu, çoğu sakız etmişti ağzına, her önüne gelene söyler olmuştu; fakat bazıları vardı ki benim gibi, söylemezdi öyle kolay kolay kimseye, çıkmazdı her zaman ağızdan bu kelime…
Söylenen özel olmalıydı, bu kelimenin masumiyetine yakışmalı, ona söylendiği zaman anlam katmalıydı, kaldı mı masumlar?
Herkes üçkâğıtçı olmuş, gönül hırsızı olmuş, her gün farklı çiçeklerden bal alır olmuş, düzen bozulmuş; sevgi, aşk, aşkın masumiyeti kalmamış kimsede, yalan olmuş tüm sevgiler zaman geçtikçe…
Yazık bize, yazık bizlere, sevgiyi hafife indirenlere yazık, kimseye inanmayıp sevgisiz kalanlara yazık, ömrünü yalnız geçirenlere yazık…
Nerede kaldı örfümüz, adetimiz nerede kaldı eski aşklar, dillerden dillere dolanan sevdalar?
“Seni seviyorum” dediğinde kekeleyenler, heyecanından söyleyemeyenler kaldı mı bu devirde?
Sevdiğinden bu sözü duyduğunda hiç şüphesiz inananlar var mı hala?
Kim “seni seviyorum” dese inanasım gelmiyor artık, sahtelik var bakışında, dudakları söylüyor fakat ya gözleri ?O başka alemlerde sanki…
Ne kadar sürer bu sevgisiz yaşam? Sahte sevgilerle, günlük aşklarla dolu hayat?
Elbet sıkılırsınız siz de daldan dala konmaktan, öyle bir dal gelir bulur ki sizi takılırsınız ona, ne uzaklaşabilirsiniz ne de onsuz yaşayabilirsiniz!
Gerçek sevenler bulsun hepimizi…
Gerçek aşklar…
Yürekten “seni seviyorum” diyenler gelsin kapımıza…
Gülten Taşkın
Fotoğraf: deviantart
Yorumlar